Πήγαμε λοιπόν στο Αθηνά Live να δούμε αυτόν τον μεγάλο drummer, τον Billy Cobham και φύγαμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Καταρχάς ο Billy είναι κορυφαίος, δεν χωράει αμφιβολία - αρκεί να ακούσει κάποιος τον δίσκο του "Spectrum" ή τη δουλειά του με τους Μahavishnu Orchestra για να συλλάβει το διαμέτρημά του. Το πρόβλημα παρουσιάστηκε στους μουσικούς που είχε μαζί του και στο ύφος που είχαν μουσικά, αυτό το ιδίωμα μίξης (fusion) jazz με ανατολίτικα στοιχεία, το οποίο είναι δημοφιλές τα τελευταία χρόνια στους jazz κύκλους. Ίσως αν δεν ζούσαμε σε μια χώρα που ακούμε ανατολίτικα θέλοντας και μη (προσωπικά δεν θέλω συνήθως) να έβλεπα αυτές τις προσπάθειες με ενδιαφέρον, αλλά τώρα με κουράζουν και κυρίως δεν μου αρέσουν ως ατμόσφαιρα. Ίσως αν ήμουν βραζιλιάνος να είχα το ίδιο πρόβλημα με το latin fusion!
Γενικώς το live ήταν κάτι σαν tribute στον Chick Corea με 5-6 δικά του τραγούδια εποχής Return to Forever, 2-3 του Billy Cobham, ένα με ελληνικούς (!) στίχους - πιθανώς κάποιο δημοτικό και τέλος το Besame Mucho διασκευασμένο σε 5/4, μια προσέγγιση που δεν μου άρεσε. Χωρίς να σημαίνει περάσαμε άσχημα, υπήρξαν κάποιες πολύ δυνατές στιγμές, γενικώς για έναν μουσικό του βεληνεκούς του Cobham θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου