Βρήκαμε λοιπόν τον χρόνο όχι μόνο να πάμε σινεμά 2 (δύο) φορές μέσα σε 3 (τρείς) ημέρες, αλλά και να γράψουμε δυο λογάκια γι' αυτό που είδαμε!
Πήγαμε στη ταινία του Michel Gondry αφενός γιατί... - και ενω ετοιμαζόμουν να γράψω ένα σωρό εγκυκλοπαιδικά (κάποια τα έγραψα και τα έσβησα) αποφάσισα οτι κανέναν δεν ενδιαφέρουν επι της ουσίας, υπάρχουν παντού! Στο ζουμί λοιπόν: η ταινία ήταν πολύ όμορφη! Κυριολεκτικά όμορφη, τα χρώματα, η μουσική, τα σκηνικά, η σκηνοθεσία - όλα συντελούσαν στην δημιουργία της ατμόσφαιρας των ονείρων (και της ζωής) του Stéphane (Gael García Bernal). Το πρώτο μέρος μας άφησε λίγο ανάμεικτα συναισθήματα γιατί ενω υπήρχαν πολύ δυνατές σκηνές, υπήρχαν και κάποιες κάπως κουραστικές. Το δεύτερο ωστόσο, δεν άφησε περιθώρια αμφιβολιών, η αφήγηση έγινε πιο γήινη και πέτυχε κέντρο στον στόχο. Δείτε το, σε dvd έστω αν δεν το προλάβετε στις αίθουσες.
Εδώ αισθάνομαι την υποχρέωση να εξηγήσω γιατί πήγα! Ε απλώς γιατί ήμαστε στα περιξ του Odeon Cosmopolis και έπρεπε να βρούμε μια ανώδυνη ταινία γρήγορα. Έτσι καταλήξαμε να βλέπουμε μια υποτιθέμενα ψαγμένη ταινία επιστημονικής φαντασίας πηγμένη στα κλισέ - το παιχνιδάκι με το "άλλαζω το παρελθόν για να αλλάξει το μέλλον" το έχουμε δει σε πολύ πιο ενδιαφέρουσες εκδοχές (ακόμα και στα Back to the Future!). Ο τρομερός μπάτσος που πάει κόντρα σε όλους και ρισκάρει τη ζωή του γυρνώντας στο παρελθόν για να σώσει την όμορφη ηρωίδα την οποία μόνο νεκρή έχει δεί βέβαια και τελικά αποσπά μάλλον το πιο ξεκάρφωτο φιλί-γιατί-εδώ-πρέπει-να-μπει-ένα-φιλί στην ιστορία του κινηματογράφου! Δείτε κάτι άλλο ή πηγαίνετε καμιά βόλτα καλύτερα!
τελικα την ειδα κ εγω επιτελους!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμπαθητικη ταινια, αλλα δε φτανει με τπτ το eternal sunshine..