Damn

Μα είναι δυνατόν να μας έχουν τόσο γραμμένους; Είναι δυνατόν να είσαι στον ίδιο χώρο με μια μπάντα που καταλαβαίνεις οτι παίζει απίστευτα και να μην μπορείς να το απολαύσεις επειδή οι διοργανωτές - για μία ακόμη φορά - επέλεξαν έναν χώρο πλήρως ακατάλληλο για συναυλίες; Το περίφημο κέντρο ξιφασκίας δεν είναι τίποτα περισσότερο απο έναν τεράστιο χώρο σε σχήμα παραλληλογράμμου με εξαερισμό και φώτα! Μπαίνοντας μέσα αντικρίζεις τη σκηνή κάπου στο βάθος και συνειδητοποιείς οτι δεν πρόκειται να μπορέσεις να δεις την μπάντα, όχι άνετα πάντως, αφού φυσικά το έδαφος είναι πλήρως επίπεδο και όχι κεκλιμένο. Έτσι στέκεσαι όλη την ώρα στις μύτες των ποδιών σου για να καταλάβεις τι κιθάρα παίζει ο Adam Jones, να προσέξεις αν όντως αυτό που φοράει ο Keenan στο κεφάλι του είναι αντιασφυξιογόνος μάσκα, να δείς έστω και για λίγο τις μπαγκέτες του Danny Carey αφού μάλλον δεν θα ξαναέχεις την ευκαιρία να δείς έναν τέτοιο drummer απο κοντά, και να ρίξεις μερικές ματιές στον Chancellor ο οποίος είχε "απομονωθεί" στο δεξί άκρο της σκηνής! Και OK λες, δεν χρειάζεται να βλέπω συνεχώς, θα ακούω τουλάχιστον και αυτό είναι που έχει σημασία τουλάχιστον. Αμ δε! Ποιό είναι το φαινόμενο που εμφανίζεται σε έναν τόσο μεγάλο χώρο με πλήρη την απουσία κάποιου απορροφητικού υλικού στα τοιχώματα; Ηχώ! Οπότε ούτε απο ήχο καταλαβαίνεις και πολλά πράγματα, σίγουρα πολύ λιγότερα απ' όσα θα μπορούσες, αφού όλα φτάνουν μπλεγμένα και συγκεχυμένα στα αυτιά σου.

Το αποτέλεσμα είναι να καταριέμαι συνεχώς που έβλεπα μια τόσο μεγάλη και ιδιαίτερη μπάντα επι σκηνής, αλλά ποτέ - μα ποτέ δεν μπήκα στην ατμόσφαιρα της συναυλίας...

Υ.Γ. Τους Mastodon δεν τους πρόλαβα αφού βγήκαν στις 20:00, ακριβώς την ώρα που είχε ανακοινωθεί και εγω εκείνη την ώρα βρισκόμουν κάπου στην παραλιακή...

Υ.Γ.2 Παρόμοια κατάσταση είχα βιώσει και στην συναυλία του Nick Cave πριν 2 χρόνια, όταν είχε μόλις κυκλοφορήσει τον καινούριο του δίσκο τον οποίο είχα κυριολεκτικά λιώσει αλλά δεν μπόρεσα να τον απολαύσω live.