ornette

Προσπαθώ να σκεφτώ τι θα γράψω για τη συναυλία του Ornette Coleman και δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω. Μάλλον απο το πόσο ιδιαίτερα (ανορθόδοξα;) έπαιζαν οι τέσσερις μουσικοί τα όργανά τους, αλλά και απο το παράδοξο κουαρτέτο - κόντρα μπάσο, ηλεκτρικό (piccolo;) μπάσο, ντραμς και ο Coleman σε ρόλο πολυοργανίστα με το άλτο του, μια τρομπέτα και ένα βιολί.

Προτού αρχίσει το live, και παρότι θεωρώ τον εαυτό μου φαν της jazz, αναρωτιόμουν αν θα αντέξω να παρακολουθήσω όλα τα κομμάτια ή αν οι "outίλες" της μουσικής του Coleman θα με κούραζαν. Δεν θα μπορούσα να πέφτω πιο έξω, νομίζω ήταν μια απο τις σπάνιες φορές που ο πειραματισμός είναι τόσο πηγαίος που δεν ακούγεται καθόλου επιτηδευμένος. Οι συνθέσεις ήταν περίεργες (τουλάχιστον!), άλλοτε βασισμένες σε vamps του/των μπάσων με τους υπόλοιπους μουσικούς να παίζουν αρκετά free (αν και μεγάλο μέρος των συνθέσεων ήταν σίγουρα γραμμένο) και άλλοτε σε "κλασσικίζοντες" (με την πολύ ευρεία έννοια) ήχους που ξεκινουσαν απο τις ψηλές νότες του όρθιου μπάσου παιγμένες με δοξάρι βγάζοντας ήχο πανομοιότυπο με τσέλο. Τα ξεσπάσματα ήταν συχνά, και τα σόλο που πήρε ο Coleman ήταν το ένα πιο εκτός τόνου απο το άλλο, αλλά ταίριαζαν εντυπωσιακά στο κλίμα!

Η μικρή κοιλιά προς το τέλος δεν ήταν ικανή για να αλλάξει τις εντυπώσεις που μου άφησε το live, άλλωστε τα encore ήταν χορταστικότατα!

Υ.Γ. Chord comping με μπάσο, το είδαμε και αυτό!

Υ.Γ.2 Ποιός θα μου βρεί ποιό ήταν το blues που έπαιξαν περίπου στη μέση του προγράμματος; Έχω σπασει το κεφάλι μου.