melvin sparks @ half-note

Γερή δόση απο soul-jazz πήραμε χθές στο Half-Note. Ο κιθαρίστας Melvin Sparks, που στη δεκαετία του '60 ήταν μέλος στις μπάντες του Lou Donaldson, του Charles Earland και του Johnny 'Hammond' Smith μεταξύ άλλων, βρίσκεται για μερικά βράδια στην Αθήνα με την μπάντα του.

Η soul-jazz είναι απο τα αγαπημένα μου είδη jazz, κάτι που οφείλεται αφενός στον καταπληκτικό ήχο του hammond, αλλά και στο backbeat και τους πιο funk ρυθμούς αντί του παραδοσιακού swing, αλλά ως τώρα δεν είχα παρευρεθεί σε κάποια αντίστοιχη συναυλία. Με το που εμφανίστηκε ο Melvin με το τρίο του επι σκηνής και άρχισαν τις πρώτες νότες του 'Alligator Boogaloo' (απο τον ομώνυμο δίσκο του Lou Donaldson, στον οποίο κιθάρα έπαιζε ο τεράστιος George Benson), προετοιμάστηκα για ένα καταπληκτικό βράδυ.

Αυτό που ακολούθησε ήταν 3(!) ώρες μουσικής που μας μετέφεραν σε μια βραδιά στη δεκαετία του '60, όταν η soul-jazz ήταν στα καλύτερά της. Απ' ότι φάνηκε, ο Melvin ξέρει να κάνει ένα πράγμα καλά και δεν αποκλίνει καθόλου απο αυτό. Όλα τα κομμάτια ήταν σε medium-fast tempo, το backbeat σταθερό απο πίσω (swing ούτε για μια στιγμή), και ο Melvin με τον πληκτρά του έπαιρναν σόλο εναλλάξ. Το σετ, πέραν των κλασσικών soul jazz συνθέσεων, περιλάμβανε μια διασκευή στο 'Pick Up the Pieces' και ενα medley κομματιών του James Brown.

Για να είμαι ειλικρινής, κάπου κουράστηκα. Όσο κι αν μου αρέσει αυτό το είδος, νιώσαμε οτι ακούγαμε για 3 σχεδόν ώρες παραλλαγές του ίδιου κομματιού. Και, όσο κι αν μου αρέσει ως κιθαρίστας ο Melvin, δεν φτάνει με τίποτα τα επίπεδα ενός George Benson ή ενός Pat Martino (τον οποίο όταν είδα live δεν ήξερα που να κρυφτώ) - κιθαρίστες που στο ξεκίνημά τους έπαιζαν με soul-jazz μπάντες. Αντίστοιχα, ο πληκτράς ήταν μάλλον αδιάφορος αυτοσχεδιαστικά - αν και το groove του συνόλου και το ρυθμικό παίξιμο του Melvin ήταν θανατερό!

Πέραν των όποιων ενστάσεων, η βραδιά ήταν πολύ καλή, με μουσικές που στην Ελλάδα σπάνια έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε.


Υ.Γ. Ελπίζω ότι δεν έκανα άσχημα που προτίμησα τον Melvin αντί των PPP (οι οποίοι απ' οτι έμαθα, στο διάλειμμα του Melvin δεν είχαν ξεκινήσει καν και όταν τελείωσε ο Melvin είχαν σταματήσει ήδη να παίζουν!).

Υ.Γ.2 Πόσο κρίμα που το Half-Note και αυτές οι μουσικές έχουν ταυτιστεί με κουλτουριάρικες εξόδους 50άρηδων...