Μερικά είδη μουσικής λοιπόν είναι παρεξηγημένα. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, γιατί στην Αμερική υπάρχει εντελώς διαφορετική κουλτούρα σε κάποια πράγματα. Σιγουρεύομαι γι' αυτό όταν δεν έχω σχεδόν κανένα (γνωστό μου) να μοιραστώ την αγάπη μου για μπάντες όπως οι Alkaline Trio, οι Dillinger Four, οι Marked Men κλπ. Τι παίζουν όλοι αυτοί; Pop-punk. Σε όποιον το λέω η απάντηση είναι είτε οτι αυτές οι δύο λέξεις δεν ταιριάζουν μαζί (ξεχνάνε τους Ramones μάλλον) ή ότι είναι μουσική για 16χρονα (μάλλον σκέφτονται πολύ τους Blink 182 και τους New Found Glory).
Δεν μπορώ να πω οτι δεν τους καταλαβαίνω βέβαια. Μερικές φορές ανάμεσα στα πιασάρικα ρεφραίν και τα whoa-whoas πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται μήπως πρέπει να ακούει (μόνο) πιο "σοβαρή" μουσική. Να σταματήσει τον δίσκο των Hey Mercedes και να βάλει λίγο Charles Mingus, γιατί απο κάποια ηλικία και μετά πρέπει να σοβαρεύουμε.
Η απάντηση μου δόθηκε απο την καινούργια κυκλοφορία των Dillinger Four με τίτλο 'C I V I L W A R'. Η πρώτη μετά απο 6 χρόνια. Με βρήκε σε μια περίοδο που θέλω να ακούω απλή, θετική μουσική και πέτυχε διάνα. Δεν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι ο δίσκος είναι αριστούργημα (αλήθεια, πώς ορίζεται αυτό βέβαια;), αλλά σίγουρα είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να ακούσω ένα βροχερό πρωινό Σαββάτου και να με κάνει να χαμογελάσω.
Το ξέρω οτι μάλλον μόνο σε εμένα αρέσει. Πάντως:
Υ.Γ. Το καρέ είναι απο το comic Nothing Nice to Say του Mitch Clem. Όλα του τα στριπ βρίσκονται στη σελίδα του - εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου