To 1996, στη μέση μιας εποχής που όταν άκουγες τη λέξη 'ska' σκεφτόσουν 'ska-punk', αυτή τη μείξη του upbeat με παραμορφωμένες κιθάρες, πνευστά και γρήγορο τεμπο (ο όρος "punk με πνευστά" είναι πιο ακριβής) έκανε την εμφάνισή του ο πρώτος δίσκος των Slackers - 'Better Late Than Never'. Τα τέμπο είχαν πέσει, τα rock 4/4 των drums είχαν αντικατασταθεί απο βαθιά ska grooves και η μουσική είχε γίνει χορευτική.
Ο δίσκος δείχνει τις προθέσεις του απο την αρχή. Ανοίγει με το 'Work Song', ένα jazz standard του Nat Adderley το οποίο οι Slackers έφεραν στα μέτρα τους και το ενορχήστρωσαν σαν να βγήκε απευθείας απο το Studio One στη δεκαετία του '60. Αλλά αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη την μπάντα δεν είναι οτι γκρουβάρει ιδανικά τη ska. Είναι οτι ο Ruggiero και ο Hillyard γράφουν φανταστικά τραγούδια. Απο το "φτιαγμένο για jam" 'Pedophilia' ("Mamma some old man is looking at your baby and your baby she's looking good") στο οποίο όλοι οι μουσικοί παίρνουν απο ένα σόλο, το τρομερό 'Sooner or Later' με την πιασάρικη μελωδία του, το reggae jam του 'Cuban Cigar' στο φανταστικό 'Sarah', ένα απο τα καλύτερα love songs που έχω ακούσει ("Sarah, I'm always thinking of you / I'm so sorry I can't make you my wife this life") για το οποίο ο Vic (Ruggiero) σημειώνει στα liner notes του δίσκου απλά πως "all she wanted was a love song and I couldn't give it to her...". Ο δίσκος κλείνει με το ορχηστρικό Contemplation αλλά πριν απο αυτό υπάρχει η reggae μπαλάντα 'Our Day Will Come' με τη συμμετοχή της Doreen Schaeffer ("of Studio One fame").
Δεν ξέρω αν το 'Better Late Than Never' είναι η καλύτερη δουλειά των Slackers αφού ακολούθησαν δίσκοι με φανταστικά κομμάτια μέσα, αλλά είναι ίσως ο πιο συνεπής και ο πιο πιστός στην ska παράδοση της Jamaica. Απαραίτητο άκουσμα τώρα που άρχισαν οι ζέστες!
cheers!
Το ska ουσιαστικά ήταν το γρήγορο upbeat μουσικό ύφος που κυριάρχησε στα early to mid 60s στην Τζαμάικα, πριν εξελιχθεί σε rock steady και τελικά σε reggae.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο ska revival έγινε λίγο μετά την έκρηξη του punk στη Βρετανία (2-Tone κτλ.) κι έβγαλε μπόλικα διαμαντάκια.
Για το λεγόμενο third wave of ska (το αμερικάνικο ska-punk των 90s) δεν είχα και ιδιαίτερα καλή γνώμη με βάση τα λίγα που είχα ακούσει. Οι Slackers με κέρδισαν όταν πριν λίγα χρόνια βρήκα στο Μοναστηράκι το "Slackers and Friends", όπου συνεργάζονται με ζωντανούς θρύλους της reggae όπως ο Cornell Campbell, ο Congo Ashanti Roy (των Congos), η Susan Cadogan κ.ά. - πολύ καλό δισκάκι, που μουσικά βέβαια ήταν περισσότερο reggae παρά ska.
Παίρνοντας αφορμή από το ποστ σου, μάλλον πρέπει να τσεκάρω και τους άλλους δίσκους τους!
Yep, την ξέρω την ιστορία της ska mate, μεγάλωσα με third wave, το παράτησα για το two-tone και πλέον απολαμβάνω περισσότερο απο όλα τον αυθεντικό ήχο της ska! Μάλιστα έπαιζα (παίζω) σε ska μπάντα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Slackers είναι μεγάλη αδυναμία μου, μου αρέσει η παραδοσιακή προσέγγισή τους στη μουσική, χωρίς όμως να ακούγεται παρωχημένο αυτό που παίζουν. Το Slackers and Friends μάλλον είναι ο πιο reggae/dub δίσκος τους. Απο τους αγαπημένους μου είναι το Upsettin' Ernesto's το οποίο είχα ανεβάσει εδώ παλιότερα, πιστεύω θα σου αρέσει (http://the-mezzanine.blogspot.com/2007/03/slackers-upsettin-ernestos-2004.html), το 'Upsettin'' του τίτλου δεν είναι καθόλου τυχαίο ;)
Cheers!
Thanx για τα λινκ! Σόρρυ αν ακούστηκα δασκαλίστικος, βασικά ήθελα να αντιπαραβάλω τα δυο προηγούμενα «κύματα» των οποίων είμαι huge fan με το τρίτο που με είχε αφήσει ψιλο-αδιάφορο (ίσως άδικα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως λέγεται (λεγόταν) το γκρουπάκι, αν επιτρέπεται; (μπορεί και να σας έχω ακούσει!)
Καθόλου δασκαλίστικος, απλά είπα οτι ξέρω την ιστορία της ska ως πληροφορία για να προχωρήσει η κουβέντα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω οτι είσαι άδικος για το τρίτο κύμα, αν και εγώ με αυτό εννοώ τις ska-punk μπάντες και όχι αναγκαστικά τις μπάντες στην απο κει μεριά του ατλαντικού μετα τό '87 (περίπου). Δηλαδή Catch 22, Less Than Jake, Reel Big Fish είναι μπάντες που πλέον ακούω μόνο για να αναπολήσω. Όμως πχ Toasters και (κυρίως) Slackers μου αρέσουν φουλ και ηχητικά οι πρώτοι πάνε μάλλον προς το two-tone και οι δεύτεροι προς το traditional.
Άκου τα δισκάκια (στο Upsettin' συμμετέχει ο Glen Adams, μέλος των αυθεντικών Upsetters) και πες μου πως σου φάνηκαν, θα χαρώ να ακούσω τη γνώμη κάποιου που ασχολείται πολύ με το είδος!
Η μπάντα μου ήταν (είναι) οι The Smoking Barrels, το myspace μας είναι www.myspace.com/thesmokingbarrels Δυστυχώς αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο ένα κομμάτι εκεί (και 3-4 βίντεο)!
Cheers!
έλα ρε green onion τώρα που μπήκαμε για τα καλά στο soul mood. δώσε και εσύ καμμιά δισκάρα σαν τους isleys...
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλαχιστον εδω και δυο βδομαδες θελω να σου πω πως ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑ με τους Slackers,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι φοφερος ρυθμος κεφι ζωντανια που εχουν,εννοειται πως κατεβασα και το Upsettin' Ernesto's ,
ακουσα και στο myspace το συγκροτημα σου-το τραγουδι και το βιντεακι,πολυ ομορφα και τα δυο, μηπως αληθεια λογω καλοκαιριου σχεδιαζεται τιποτα συναυλιες και μαλιστα στην επαρχια;(οπως στο Βολο ας πουμε)
kool thinks χαίρομαι ΠΟΛΥ που σου άρεσαν οι Slackers, για κάτι τέτοια comment είναι που μου αρέσει το blogging :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς εχόντων των πραγμάτων, κάτι θα ετοιμάσουμε με την μπάντα για καλοκαίρι, αλλά μάλλον σε κάποιο νησί. Θα δείξει!
η μπανταρα αυτη εμφανιζεται σημερα στο Αν στα Εξαρχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήNo offence ανώνυμε, αλλά λες να μην το ξέρω; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσεκ και το πιο πρόφατο post τουτου δω του μπλογκ!