black square over the sea

Η ετικέτα στο mezzanine «Αναρτήθηκε από τον Winton Tostello» μετά από κείμενο έχει αρκετό καιρό να φανεί, μην μιλήσω με αριθμούς γιατί θα φρίξει το σκυλί. Μια διπλωματική και ένα φανταρικό παίξαν το ρόλο τους σε αυτή την δυστοκία. Αλλά αυτή είναι μια νέα εποχή και εμείς είμαστε εδώ, σε αυτό το προσωρινό και πλασματικό καταφύγιο από τον κυκλώνα που μας έχει παρασύρει, μιλώντας για –τι άλλο – μουσική. Φιλοδοξώντας τα κειμενά να έχουν μια κανονικότητα εφάμιλη της εβδομαδιαίας εκπομπής του μπλογκ αυτού εδώ (ψάχτε βρείτε αν ενδιαφέρεστε) ή άλλων υψηλών παρουσιών της ελληνικής μουσικομπλογκόσφαιρος, ξεκινάμε ευθής αμέσως.

Τα ακουστικά μου για την εβδομάδα που κλείνει, σχεδόν μονοπωλήθηκαν από την τελευταία κυκλοφορία του 23χρονου Βen Thomas, κατά κόσμον BNJMN, τρίτη φέτος (προηγήθηκαν το LP Plastic World και το EP 141), ονόματι Black Square από την ολλανδική Rush Hour. Ο BNJMN δημιουργεί έναν ονειρικό, ψηφιακό κόσμο που θυμίζει έντονα τους αντίστοιχους του Aphex των Selected Ambient Works (το πρώτο). Ενώ οι Drexciya υπήρξαν χαλκέντεροι ωκεανογράφοι των θαλάσσιων αβύσσων, ο δικός μας σκανάρει το κομμάτι του βυθού, που μόλις οι ακτίνες του ηλιακού φωτός φτάνουν. Κι όμως: μέσα σε αυτή τη ρετρομανία που μας έχει κατακλύσει, ο BNJMN δεν παρουσιάζεται σαν κάποιος ενσυνείδητος αναβιωτής, πιστός μέχρι τελευταία αισθητική λεπτομέρεια στους ήρωές του, αλλά καταφέρνει να συντονιστεί με το τώρα (βοηθιέται βέβαια και από τις τάσεις του σήμερα που πριμοδοτούν τις επιρροές του - ambient, acid, early 90's, chicago, detroit, london), σαν μια πιο νηφάλια εκδοχή των καλύτερων στιγμών του Lone. Σίγουρα θα ήταν στο πλήρωμα του ίδιου διαστημοπλοίου με τον Space Dimension Controller, όμως η αγαπημένη συνήθεια του δεν είναι να φασώνει τη δικιά του και να ατενίζουν μαζί έξω από τα παράθυρα, όπως είναι του SDC, αλλά να βγαίνει για μια βολτίτσα έξω ώσπου από το ακουστικό τον τραβήξουν πάλι πίσω διακόπτοντας τα νοητικά τριπάκια που του γεννά η Μαύρη Σούπα.

Το παγερό Wisdom of Uncertainty αντιπαραβάλλεται στον καθοδικό παλμό του Keep the Power Out ενώ το βραδυφλεγές Black Square, το αγαπημένο μου, χτίζει ένα τελετουργικό κλίμα προσμονής και ταυτόχρονα επιφύλαξης, λες και εξευρεύνουμε άγνωστες γωνιές υποθαλάσσιων πολιτισμών. Μόλις στο έκτο από τα εννιά κομμάτια του δίσκου εγκαθίσταται ανάμεσα στους ήχους - κι όχι αμέσως - dancefloor ready beat, το Open the Floodgates όπου ο ακροατής νοιώθει να διοχετεύεται όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια το δίσκου μέχρι στιγμής. Στο γραμμικό, kraut κάνναβο του Lava, τα synths φαντάζουν σαν λεπτοί πίδακες ηφαιστιακής λάβας, ενώ το υπέροχα στοιχειωμένο Hallowed Road κλείνει ιδανικά το Βlack Square.

Η σημερινή μου ώρα (έξι με εφτά) στον poplie, κομμάτι του mezzanine sessions θα είναι ένa ταξίδι στα ταξίδια που μας προτείνει o BNJMN και λοιπές αδελφές ψυχές. Mετά ο green onion θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα με τον καλύτερο τρόπο: μια ωρίτσα καλοσερβιρισμένο punk! Τune in και τα λοιπά...