Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

μεσ' στο υγρό σκοτάδι

Μερικές σκόρπιες σκέψεις, μιας και έχω καιρό να γράψω κάτι πέραν από ξεδιάντροπη αυτό-προώθηση της εκπομπής στον poplie :-)

Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη σχέση με τη Μπιενάλε, δεν έχω παραβρεθεί ποτέ - αν και θα ήθελα.

Αλλά η λογοκρισία μου τη δίνει.

Αναδημοσιεύω κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου, το spot της Μπιενάλε το οποίο η ΕΡΤ θεώρησε οτι έπρεπε να λογοκρίνει.


Με αυτή την αφορμή θυμήθηκα την οριακή περίπτωση υπεράσπισης της ελευθερίας του λόγου απο τον Noam Chomsky. Διαβάστε.

Κατά τα άλλα, όπως όλοι προσπαθώ με νύχια και με δόντια να διατηρήσω την ηρεμία μου. Όσο γίνεται.

Έχω εκλεκτές βοήθειες όμως. Δεν γνωρίζω αν η τέχνη έκανε ποτέ κανέναν καλύτερο άνθρωπο, ξέρω όμως ότι δίνει δύναμη σε πολλούς.

Άκουσα ξανά και ξανά σήμερα την υπέροχη "Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων" κι ευχαριστώ τον Πάνο Μιχαήλ που μου τη θύμισε.

Όπως και τη "Μισή πίστη", που μισοτραγουδούσα απ' την ώρα που ξύπνησα.

Και καρφωμένοι στο μυαλό μου οι στίχοι του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου:

Έλα
θα βαδίσουμε σιγά μην ακουστούμε


Υ.Γ. Χρωστάω την εκπομπή της Περασμένης παρασκευής. Σύντομα, ελπίζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου