Ναι ναι και πάλι ναι, το ξέρω οτι το κομμάτι είναι πασίγνωστο και δεν υπάρχει λόγος να γραφεί κάτι παραπάνω γι' αυτό - άλλωστε μάλλον έχουν όλα ειπωθεί ήδη! Μελετώντας το όμως άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο είναι για τον μουσικό να αυτοσχεδιάσει σε μια τόσο χαλαρή φόρμα - μα 32 μέτρα με μόνο ένα (Dm7) ακόρντο, άλλα 16 ένα Εb7 και άλλα 16 το αρχικό Dm7; Η αρμονία δεν βοηθάει καθόλου και κατά τη γνώμη μου (αλλά και αρκετών μουσικών) ο Julian "Cannonball" Adderley ο οποίος παίζει άλτο σαξόφωνο έχει το ίδιο πρόβλημα και δεν καταφέρνει να παίξει κάτι το ιδιαίτερο. Άλλωστε έχει και την ατυχία αμέσως μετά να είναι η σειρά του John Coltrane (τενόρο σαξόφωνο) να παίξει και η διαφορά είναι χαώδης! Το σόλο του Trane αρκεί για να καταλάβει κανείς γιατί θεωρείται απο τους μεγαλύτερους μουσικούς του 20ου αιώνα! Bill Evans, Miles Davis, John Coltrane, Cannonball Adderley, Paul Chambers και Jimmy Cobb... So What?
Υ.Γ. Για όποιον ενδιαφέρεται κυκλοφορεί το βιβλίο "The Making of Kind of Blue" το οποίο πρέπει να είναι εξαιρετικό!
Συμφωνείς με αυτό που λένε αρκετοί ότι η "ψυχή" πίσω (και) από το Kind of Blue είναι ο John Coltrane;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, ο Trane παίζει απίστευτα σε αυτόν τον δίσκο, αλλά μην ξεχνάμε οτι το Kind of Blue άλλαξε τη ροή της Jazz απο bop σε modal (δεν ήταν ο πρώτος δίσκος, αλλά ο πρώτος σημαντικός). Έχω την αίσθηση οτι τα credits τα παίρνει (κυρίως) ο bandleader Davis, αλλά οπωσδήποτε όλοι έπαιξαν ρόλο. Θα διαβάσω το βιβλίο και θα σου πω ;p
ΑπάντησηΔιαγραφήγμτ είμαι εντελώς άσχετος απο jazz.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό πού να αρχίσω;;;
για προτείνετε κανα βιβλίο ή κανα site ή ένα σημείο αναφοράς τεσπα...