So this is xmas

Κάτω στον ψυχαναγκασμό των παραμονών! Κάτω στο "πρέπει να περάσω καλά για να πάει καλά το νέο έτος". Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μήπως επειδή δεν περνάω ποτέ καλά τις παραμονές είναι ο λόγος που στο τέλος κάθε χρόνου ανυπομονώ για τον επόμενο; Πάντως φέτος το αποφάσισα: αν δεν έχω απο πρίν σίγουρο το που θα πάω ακριβώς, μπορεί ακόμα και να μείνω σπίτι να κοιμηθώ. Ίσως έτσι όλη η χρονιά να μου πάει ξεκούραστα και βαρετά! Κάτι είναι κι αυτό, αλλά δεν θέλω να με λένε οι φίλοι μου γρουσούζη και γκρινιάρη, οπότε μάλλον θα ακολουθήσω στην μαγική έξοδο σε κάποιο μαγαζί στο κέντρο (Ψυρρή; Κολωνάκι; άδεια θα ναι παντού) στο οποίο θα στριμωχτούμε κι εμέις σαν τις σαρδέλες, προσπαθώντας να αποφασίσουμε οτι περνάμε καλά ή οτι θα περάσουμε καλύτερα αν πάμε σε κάποιο άλλο μαγαζί εκεί κοντά. Αυτά όλα ως τα ξημερώματα (γιατί δεν γίνεται να μην το ξημερώσεις - άλλος ψυχαναγκασμός απο κει), την μαγική εκείνη ώρα κατά την οποία επιτέλους θα πλησιάσουμε τα ζεστά κρεβατάκια μας! Όσο για το περίφημο "new year's resolution", δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γίνει αυτός ο απολογισμός του περασμένου και οι στόχοι του καινούριου έτους - χρειάζεται μια τέτοια αφορμή για να γίνει αυτό; Μήπως δεν κρίνουμε την κατάστασή μας συνεχώς; Πάμε για ψώνια να ξεσκάσουμε λέω εγώ! Shopping therapy for ever, προσωπικά θα δωρίσω μια κιθάρα στον εαυτό μου.

Μα γιατί με πιάνουν οι μαύρες στις γιορτές; (ρητορική ερώτηση - ξέρω γιατί!)