it was 50 years ago

Συμπληρώθηκαν λοιπόν 50 χρόνια από ένα απο τα σημαντικότερα έτη στην ιστορία της jazz - και κατ επέκτασιν και στην ιστορία της μουσικής γενικότερα. Μια χρονιά που περιλάμβανε 2 θανάτους πολύ μεγάλων μουσικών: της Billie Holiday και του Lester Young αλλά και την κυκλοφορία 5 αδιαμφισβήτητων αριστουργημάτων. Όταν διαβάζω τη λίστα (σχεδόν) ανατριχιάζω:

• Miles Davis - Kind of Blue
• Charles Mingus - Mingus Ah Um
• Dave Brubeck - Time Out
• Ornette Coleman - The Shape Of Jazz to Come
• John Coltrane - Giant Steps

Μέσα δηλαδή σε μια μόνο χρονιά είχαμε την έλευση της modal jazz ('Kind Of Blue'), τους ρυθμούς έξω απο τα 4/4 και τα 6/8 ('Time Out') και τη free jazz ('The Shape of Jazz to Come'). Συν δυο απίθανους δίσκους - ειδικά το Giant Steps έχει μείνει ως ορόσημο και μόνο λόγω της προοδευτικής (και εξαιρετικά δύσκολης ως βάση αυτοσχεδιασμού) αρμονίας του ομώνυμου κομματιού, αλλά και το καταπληκτικό 'Naima'.

O Geoff Barber τα λέει πολύ καλά στο άρθρο που έγραψε το 2004 στο allaboutjazz - εδώ.

Πόσα χρόνια χρειάζονται πλέον για να γίνουν τόσο δραστικές αλλαγές σε αυτά που ακούμε; Για πόσα πράγματα μπορούμε να πούμε οτι ακούγονται σύγχρονα - αλλά οχι εξεζητημένα (μην ξεχνάμε οτι το Kind Of Blue και το Time Out παρόλη τη φρέσκια αντίληψή τους κατάφεραν και έγιναν πολύ μαζικοί δίσκοι);