wise ghetto stories...

It's been a while, αλλά έχω την εντύπωση αυτή αυτή η περίοδος είναι από τις πιο γεμάτες για τους περισσότερους από μας, είτε έχει να κάνει με εξεταστικές, είτε απλώς περισσότερη διάθεση για έξω, είτε τέλος με τυχόντα δημιουργικά ενδιαφέροντα.Και μιας και βλέπω τον ημιόροφό μας να έχει πιάσει τζαμαϊκανές συχνότητες, θα ποστάρω το εν λόγω αλμπουμάκι, του παντελώς άγνωστού μου Carlos Malcolm,πρόσφατη ανακάλυψη, που είναι αυτό που λέμε kingston - styled -funk.Oμολογώ ότι η εξοικείωσή μου με τις μουσικές του νησιού δεν είναι μεγάλη, μα έχω την εντύπωση ότι ο συγκεκριμένος δίσκος δεν αποτελεί τυπικό δείγμα, μιας και ουσιαστικά οι τοπικοί ήχοι είναι σε δεύτερο πλάνο. και κυρίως σε ρυθμικό επίπεδο. Εξ' ολοκλήρου ορχηστρικό, με μια τραχιά ποιότητα αλλά πλούσια και ευρηματική ενορχήστρωση και ένα υπέροχο πιάνο, με κολλητικές μπλουζοειδείς φράσεις (ειδικά στο Your Kiss Your Smile), φυσαρμόνικα και τα απαραίτητα κρουστάκια, ότι πρέπει για το καλοκαιράκι!!!!

Bonus: τσεκάρετε το τελευταίο του Dj Mitsu the Beats. Φρέσκια άποψη για το hiphop, τρελές συμμετοχές (jose james,κλπ - hey onion!!), τέλεια παραγωγή, εναλλαγές.Από τα καλύτερα φετεινά, ανετότατα!

@oksikemia: Με πρήζωσες με τα σχόλιά σου για ακουστική soul.Oι δύο πρώτοι δίσκοι του Bill Withers (Still Bill και Just As I Am), οι τέσσερεις πρώτοι του Τerry Callier (ειδικά ο πρώτος - the modern folk sound of είναι κιθάρα, μπάσα, φωνή) καθώς και το "Friends and Buddies" του Milton Wright (http://bentleyfunk.blogspot.com/2009/02/milton-wright-friends-and-buddies-1975.html) και το "Stonehenge" του Ritchie Havens( http://www.taringa.net/posts/musica/1225955/Richie-Havens---7-Discos.html)αξίζουν τον κόπο...Μετά πάμε σε γυναικίες φωνές ή πιο folk καταστάσεις...

Πού είναι τα link; Ψάξατε στα προφανή μέρη ;