Glauco Lorenço
2009
Ο υπέροχος δίσκος αυτός ήρθε πραγματικά από το πουθενά, ένα γκολ από τα αποδυτήρια.
Έχουμε να κάνουμε μ'ένα jazz τραγουδιστή από το Ρίο Ντε Τζανέιρο με ανοιχτό αυτί και επιρροές. Η δουλειά αυτή δεν είναι τυχαία αφιερωμένη στην Joni Mitchell.
Νυχτερινή η διάθεση, ένας ήχος που αναζητά τόσο στην παραμόρφωση της ηλεκτρικής κιθάρας όσο και στο σαξόφωνο. Ενώ φωνή του Lourenco φέρνει έντονα στον Caetano Veloso, η χροιά και η τάση για αυτοσχεδιασμό είναι προσωπικές του κτήσεις.
Νομίζω ότι θα έπρεπε να μιλήσει η εικόνα αυτή τη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου