Προσπαθώντας κάπως να πειθαρχήσω τον εαυτό μου ώστε να ανεβάζει τακτικά αναρτήσεις, σκέφτηκα να υιοθετήσω τον θεσμό του "άλμπουμ της εβδομάδας" (album of the week αγγλιστί). Ναι η ιδέα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και σίγουρα είναι δανεισμένη από blog όπως το φιλικό seagazing. Αλλά είναι μια καλή αφορμή να παρουσιάζω μερικούς απ' τους αγαπημένους μου δίσκους, που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχουν παραμεληθεί απο τούτο εδώ το blog.
Η αρχή θα γίνει με έναν απο τους δίσκους που αγόρασα τον πρώτο καιρό που ενδιαφέρθηκα για την jazz. Η συνεργασία των Pat Metheny, Dave Holland και Roy Hanes στο άλμπουμ 'Question & Answer' του 1989. Η ιστορία (και οι σημειώσεις στον δίσκο) θέλει τους τρεις μουσικούς να κανονίζουν μια μέρα "ξεσκάσματος" ανάμεσα στις προσωπικές τους υποχρεώσεις. Πήραν τα απολύτως απαραίτητα - για τον Metheny αυτό σήμαινε κιθάρα απευθείας σε ενισχυτή, χωρίς ορδές εφέ ενδιάμεσα -, κλείστηκαν σε ένα στούντιο και επί την ευκαιρία είπαν να πατήσουν και το rec. Το αποτέλεσμα; Ένας απο τους καλύτερους σύγχρονους δίσκους jazz.
Καταρχάς ο τίτλος του δίσκου 'Question & Answer' δεν είναι τυχαίος. Η τεχνική της ερώτησης και απάντησης είναι από τις θεμελιώδεις λίθους της jazz και της μαύρης μουσικής γενικότερα, με τις ρίζες της στα φωνητικά blues των νέγρων δούλων. Έτσι προετοιμάζεται ο ακροατής ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι straight-ahead jazz. Το tracklist άλλωστε, πέραν απο τις συνθέσεις του Metheny περιλαμβάνει τέσσερα standards (το Solar του Miles Davis, το Law Years του Ornette Coleman, το All the Things You Are και το Old Folks). Επίσης τα ονόματα των τριών μουσικών είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όσους έχουν επαφή με τον χώρο της jazz: o Metheny είναι ίσως ο σημαντικότερος μοντέρνος jazz κιθαρίστας, ο Holland απο τους μεγαλύτερους σύγχρονους μπασίστες (έπαιζε στο Bitches Brew του Miles) και ο Hanes (εξήντα-τεσσάρων χρονών κατά την ηχογράφηση του δίσκου) απο τους κορυφαίους ντράμερ της jazz γενικότερα.
Ο δίσκος ξεκινάει με μια δαιμονισμένη εκτέλεση του Solar, το οποίο παρεμπιπτόντως τυχαίνει να είναι το αγαπημένο μου jazz standard. Μακριά απο την φανταστική, λυρική προσέγγιση του Miles, ο Metheny εδώ δίνει ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού, μελωδικότητας και εν γένει σύγχρονης προσέγγισης ενός παραδοσιακού κομματιού. Το σόλο του κυριολεκτικά δίνει την αίσθηση πως ρέει - εδώ έχει σημαντικό ρόλο και ο πεντακάθαρος ήχος του - και το interplay μεταξύ των μουσικών είναι φανταστικό. O Holland και ο Haynes πιάνουν τις φράσεις του, παίζουν με αυτές ρυθμικά, χρησιμοποιούν τις δυναμικές για να δώσουν ένταση στα πυκνά μέρη των σόλο του Metheny και το ηρεμούν όταν ο εκείνος παίζει πιο απλωμένα. Αντίστοιχα και για το άλλο, πασίγνωστο, standard - το All the Things You Are - η εκτέλεση που βρίσκεται εδώ θεωρείται απο πολλούς ως η ιδανική. Ο Metheny επίσης είναι καταπληκτικός συνθέτης, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως κομμάτια όπως το τριάρι (όπως λέμε 3/4) Question & Answer και το φανταστικό Change of Heart είναι πλέον, υπο μια έννοια, jazz standards και αυτά. Οι διαθέσεις φυσικά εναλλάσσονται - οι μπαλάντες (Never Too Far Away, Old Folks και Change of Heart) είναι εκεί για να αντισταθμίσουν τα δαιμονισμένα παιξίματα στα up-tempo κομμάτια και διαθέτουν όλον τον καταπληκτικό λυρισμό και την ατμόσφαιρα που χρειάζεται.
Θα μπορούσα να μιλάω πολλή ώρα ακόμα για τον δίσκο, αλλά θα βάλω εδω τελεία. Πρόκειται για ένα απο τα πολύ αγαπημένα μου album, απο αυτά που μου έμαθαν να αγαπώ τη jazz και επιστρέφω σε αυτό συχνά.
οκ, ψήθηκα. κατεβαίνει! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλεια! περιμένω εντυπώσεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφή