Στα μόλις 7 επεισόδια που διαρκεί η πρώτη σεζόν δεν συμβαίνουν πολλά - φαινομενικά τουλάχιστον. Οι ρυθμοί είναι αργοί, τα διλήμματα βασανιστικά και η ηθική σε μόνιμη κρίση. Ο Walter White δεν έχει την ευκολία ενός Tony Soprano στο να βάζει την οικογένειά του πάνω απο όλους - κάτι μέσα του προβάλλει αντιστάσεις. Καμία απόφαση δεν είναι εύκολη. Όμως η ανάγκη για χρήματα αυξάνεται, οι αντιστάσεις κάμπτονται και οι εγκληματικές πράξεις μεθούν τον Walter. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη δίνη και τις συνέπειες των πράξεών του.
Οδηγούμενο απο την εξαιρετική, εσωστρεφή ερμηνεία του Cranston, το Breaking Bad καταφέρνει όσα για άλλες χρειάζονται πολλές σεζόν. Βλέποντάς το, νιώθει κανείς μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, έτοιμη να σκάσει για να ακολουθήσει το χάος. Συμπάσχουμε με τον ήρωα και δεν τον απεχθανόμαστε παρά τις πράξεις του. Ίσως σε κάποιο βαθμό να μην κάναμε τόσο διαφορετικές κινήσεις αν ήμασταν στη θέση του.
Διστάζω να γράψω οτιδήποτε άλλο μπορεί να χαλάσει την απόλαυση της θέασης, οπότε σταματάω εδώ και ετοιμάζομαι να δω τη δεύτερη σεζόν. Μόνο ένα ευχαριστώ στον Dark Tyler που με αυτό το post του μου άνοιξε τα μάτια.
Υ.Γ. Μιας και περνάω τόσο χρόνο να βλέπω σειρές σκέφτομαι να γράφω που και που κάτι γι' αυτές - όταν αξίζουν. Ίσως κείμενα για σειρές ολόκληρες ή για σεζόν. Σίγουρα πάντως όχι ανά επεισόδιο, σε αυτό ειδικεύεται το us tv!
Ο Bryan Cranston στην ερμηνεία της δεκαετίας; Μάλλον ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ρε φίλε, φοβερή ερμηνεία σε πολύ απαιτητικό ρόλο!
ΑπάντησηΔιαγραφή