a love supreme

Κάτι τέτοιες στιγμές πιστεύω πως στη δύση του 1964 ο Coltrane παρέα με τον Garrison, τον Tyner και τον Jones δημιούργησαν τον καλύτερο δίσκο του περασμένου αιώνα. Κάτι τέτοιες στιγμές απογοητεύομαι με το πόσο εύκολα βαφτίζονται (βαφτίζουμε) αριστουργήματα κάθε δύο βδομάδες. Κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιώ με πόσο λίγο κόπο δημιουργείται η συντριπτική πλειοψηφία της μουσικής, πόσα σκουπίδια και ακόμα περισσότερες μετριότητες έχουμε γύρω μας. Δεν είμαι γκρινιάρης αλλά, τι να γίνει, η (πιο πρόσφατη) χρυσή εποχή της μουσικής δημιουργίας πέρασε. Ας είμαστε εδώ για την επόμενη.

Την επόμενη φορά που θα θέλω να αποφασίσω πόσο καλός είναι ένας δίσκος - ανεξαρτήτου είδους - θα τον βάλω να παίξει πρίν και μετά το A Love Supreme. Ή τέλος πάντων έτσι θα έπρεπε να κάνω.