Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

The 1+1 Project - Week 1: James Blake, forgetters

1 new: James Blake - James Blake [2011]


Λοιπόν, θέλω να γίνω κλισέ και προβλέψιμος και βαρετός: αυτός εδω ο δίσκος ίσως είναι ήδη ο δίσκος του 2011. Βασικά αυτός ο δίσκος είναι γαμάτος. Ο James Blake είναι τέλειος και ο ήχος του μοναδικός. Η παραγωγή αφαιρετική και κρατάει μόνο τα απαραίτητα - δηλαδή ένα γαμάτο βαθύ μπάσο. Τα κομμάτια είναι όσο ποπ χρειάζεται για να είναι φοβερά και όσο post-dubstep χρειάζεται για να είναι και ψαγμένα και μοντέρνα.

Η ειρωνεία είναι οτι τα παραπάνω τα εννοώ.

Ο Blake κατάφερε να βγάλει έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο που στην καρδιά του είναι gospel, πιανιστικός και παλιομοδίτικος και στην ψυχή μινιμαλιστικός, ξαδερφάκι του dubstep και φρέσκος όσο δεν πάει. Που βασίζεται στις μελωδίες του για να σε κερδίσει και κρατάει την παραγωγή για ατμόσφαιρα αντί για εντυπωσιασμό. Περίπου αυτό που έκανε ο Caribou με το Swim δηλαδή.

Αν ξέραμε και γιατί δεν του μιλάνε τα αδέρφια του.




+1 old: forgetters - forgetters [double 7-inch] [2010]


Ευτυχώς υπάρχει αυτός ο άνθρωπος, ο Blake Schwarzenbach. Τα τραγούδια του και κυρίως οι στίχοι του μου έχουν κρατήσει συντροφιά αμέτρητες στιγμές. Οι Jawbreaker είναι μια απο τις απολύτως αγαπημένες μου μπάντες, μια απο τις ελάχιστες μπάντες που με έχουν σημαδέψει. Και είμαι πολύ χαρούμενος που ακόμα "το έχει", μιας και η τελευταία του κυκλοφορία ήταν το 2002, με τους Jets to Brazil (υποτιμημένοι, καταδικασμένοι να είναι για πάντα στη σκιά των Jawbreaker). Στις 22 του περασμένου Αυγούστου ο Βlake έπαιξε το πρώτο του live με τους forgetters (χωρίς 'the', με πεζό το 'f'). Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 21 Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε η πρώτη τους (ομώνυμη) δουλειά σε διπλό επτάιντσο (!) φορμάτ. Για κάποιο λόγο (βλ. έλλειψη ίντερνετ) - έπεσε στα χέρια μου μόλις την προηγούμενη εβδομάδα και γεμάτος ένταση (δεν ξέρω πόσο καιρό είχα να νιώσω τόση μεγάλη προσοδοκία προτού ακούσω κάτι) πάτησα το play.

Ήχος που θυμίζει μεσαία περίοδο Jawbreaker - ακατέργαστο punk, ίδια όργανα, ίδιος αριθμώς μελών (τρία). Με τη μία χαμογέλασα - το είχα αγαπήσει προτού αποφασίσω αν ήταν όντως καλό. Το 'Vampire Lessons' μου άρεσε άμεσα - το εναρκτήριο κουπλέ μόνο ο Blake θα μπορούσε να το είχε γράψει:


Red dress, red nails your thoughts light-dark conspire

I brim with health and a longing that won’t expire

Until it’s done but we both can barely walk
And then we’ll run and spit in the face of dawn

Παρόλο που αγαπάει ακόμα την αμεσότητα που μόνο ενα punk (r'n'r;) τρίο μπορεί να προσφέρει - ο Blake σέβεται την ηλικία του και δεν προσπαθεί να παίξει όπως όταν ήταν 25. Οι στίχοι του είναι πιο σκοτεινοί και οι μελωδίες του λιγότερο ωμές αλλά και λιγότερο ποπ. Εκτός δηλαδή απ' το 'The Night Accelerates' το οποίο δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω. Είναι "ξεδιάντροπα" απλό, "ξεδιάντροπα" πιασάρικο, "ξεδιάντροπα" Jawbreaker, καθόλου ξεδιάντροπα γαμάτο. Και έχει μια ατάκα απο τις καλύτερες που έχει γράψει ο Blake (συγχωρέστε με που τον αποκαλώ με το μικρό του - είμαστε φίλοι χρόνια):

The night accelerates

11 σχόλια:

  1. Καλή αρχή, χεχεχε! Παραλίγο να διαλλέξω και ΄γώ τον Blake, αλλά στο τέλος είδα στον last fm ότι είχα ακούσει τους Destroyer περισσότερες φορές, οπότε τον άφησα για αργότερα.

    Τους forgetters δεν τους ξέρω καθόλου, αρχίζω αναζήτηση, thanks :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το 'χα ποτέ με τους Jawbreaker... Γαμάτα άτομα, μερικές φορές συγκλονιστικοί στίχοι, αλλά η μουσική τους παραήταν "γλυκιά" ας πούμε για τα γούστα μου... Θα τσεκάρω το νέο πρότζεκτ πάντως...
    Επίσης, κάνε μου τη χάρη και τσέκαρε Autistic Youth... Θέλω μια άποψη επειγόντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σκεφτόμουν οτι μπορεί να γίνει φοβερή ανακύκλωση μεταξύ μας για τους φετινούς - να διαλέξω εγω destroyer για την επόμενη βδομαδα, εσύ αυτό που θα γράψει ο spiral σήμερα κλπ χεχεχεχε καλύτερα να το αποφύγουμε :P

    τσέκαρε τους forgetters, δεν ξέρω αν θα σου αρέσει η μουσική τους, αλλά σίγουρα θα σου αρέσουν οι στίχοι του blake!

    καλή αρχή να έχουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @raggedy man: ναι θυμάμαι που τα λέγαμε και απο κοντα - κάπως πιο εριστικά βέβαια, χεχεχεχε! τα παλιά τους πάντως δεν είναι τόσο "γλυκά" - ειδικά πχ το unfun. το dear you οκ είναι ποπ :)

    ok τσεκάρω autistic youth άμεσα - αν και σήμερα ακούω καινούργιο social d ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, η ανακύκλωση θα είναι ένα μοιραίο πρόβλημα ου θα βρούμε μπροστά μας, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες, αλλά από την άλλη αν υπάρξουν κάποιοι δίσκοι που θα έχουν σχολιαστεί και από τους 3, αυτό θα σημαίνει κάτι από μόνο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @inverted_a: σωστά! για να δούμε :)

    @raggedy man: ωραίο οld school παίζουν οι πιτσιρικάδες - κατεβάζω και τον δίσκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μας βλεπω την αλλη βδομαδα κι εμενα και τον inverted να γραφουμε για james blake. παντως απο το λιγο που τον εχω ακουσει μεχρι στιγμης, διαφωνω αρκετα με τον green.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γιατί αποκρύπτεις -σκόπιμα το δίχως άλλο- ότι η επιτυχία του Blake οφείλεται στο Goldsmiths;; Απαράδεκτη η εμπάθεια που επιδεικνύεις,η προπαγάνδα του UCL δεν θα περάσει όμως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. H προπαγανδα του πανεπιστημιου των χιψτερ δεν θα περασει ετσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή