Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

tony williams lifetime - emergency!


Μιλήσαμε για 5 πολύ σημαντικούς jazz δίσκους που κυκλοφόρησαν πριν 50 χρόνια ακριβώς. 10 χρόνια μετά όμως ήταν η αυγή για το μουσικό είδος που ονομάστηκε fusion - ο πειραματισμός ουσιαστικά της μείξης της jazz παράδοσης με του - φρέσκου τότε - rock ήχου. Ειδικά η χρήση παραμόρφωσης στην κιθάρα ήταν ο,τι έπρεπε για τους jazzmen που έψαχναν συνεχώς νέους ήχους που να προκαλούν τα αυτιά των ακροατών τους - αλλά και των ίδιων. Μπροστάρης όλης αυτής της ιστορίας ήταν φυσικά ο πάντοτε ανήσυχος Miles, ο οποίος με μια ομάδα απο καταπληκτικούς μουσικούς κυκλοφόρησε τον γνωστότερο πιθανότατα δίσκο fusion - το 'Bitches Brew'. Τρείς μήνες πριν την ηχογράφησή του και ένα χρόνο πριν την κυκλοφορία του όμως, ο Tony Williams, ντραμερ στο δεύτερο μεγάλο κουιντέτο του Davis, έπαιζε τη δική του εκδοχή της νέας μουσικής.

Με παρέα τον κιθαρίστα John McLaughlin και τον οργανίστα Larry Young (και οι δύο έπαιξαν μετά στο 'Bitches Brew' - προφανώς καθόλου τυχάια), στις τελευταίες ημέρες του Μαΐου 1969 ηχογράφησαν τον δίσκο που ονομάστηκε 'Emergency!'. Φυσικά όλοι οι πιουρίστες της εποχής τον απέρριψαν, αλλά εδω έχουμε να κάνουμε με ένα διαμάντι. Το οποίο φυσικά κάθε άλλο παρά χαϊδεύει τα αυτιά, για την ακρίβεια ακούγεται σχεδόν θόρυβος στον αμύητο. Προσπαθώντας να περιγράψουν την ουσία τέτοιων μουσικών, οι αμερικάνοι έχουν τη λέξη 'soundscapes' - εμείς το λέμε υποθέτω 'ηχητικά τοπία' - και είναι ουσιαστικά η έντονη και πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που επικρατεί σε αυτούς τους δίσκους. Οι Tony Williams Lifetime (το πλήρες όνομα της μπάντας) δημιούργησαν ένα άψογο μείγμα ήχων, που ακόμα και τώρα ακούγεται προοδευτικό. Μπορεί να μην έχει τους πειραματισμούς των Mahavishnu Orchestra ή την "αμεσότητα" του 'Bitches Brew', αλλά κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της rock fusion.

download

2 σχόλια:

  1. o miles δε γραφει απιστευτα καλα λογια για τον tony! θα το κατεβασω asap αν και οταν ακουω τη λεξη fusion βγαζω σπυρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σκέψου οτι ούτε εγω τα πάω πολύ καλά με τη fusion, ειδικά μετά τη δεκαετία του '70.
    Για τον tony τι να πουμε, οταν 17 χρονών παίζεις με τον miles, τον shorter, τον herbie και τον carter...

    ΑπάντησηΔιαγραφή