jose james - blackmagic [2010]

Με τον Flying Lotus στην παραγωγή, πολλοί θα περίμεναν τον δεύτερο δίσκο του Jose James να έχει έντονα τα στοιχεία που έκαναν το 'Los Angeles' να ξεχωρίσει όταν κυκλοφόρησε το 2008. Δηλαδή πολλά, abstract samples, μοντέρνος ήχος και αφηρημένη δομή κομματιών. Όμως για πολλούς - συμπεριλαμβανομένου κι εμένα - το 'The Dreamer' (που είχα βάλει στην κορυφή της λίστας μου για το 2008), ο πρώτος δηλαδή δίσκος του Jose James, ήταν ως και σημαντικότερος, για τη jazz έστω, απο το 'Lost Angeles'. Κάτι το οποίο ο FlyLo σέβεται και δεν προσπαθεί να επιβάλλει την νοοτροπία των προσωπικών του δουλειών στον James. Αντίθετα, γνωρίζει οτι έχει να κάνει με μια απο τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στη jazz και την μοντέρνα μαύρη μουσική και χτίζει γύρω της, εμπλουτίζοντάς τη όσο μπορεί με τα δικά του, ιδιαίτερα στοιχεία.

Το 'Blackmagic' ξεκινάει με το 'Code', μια mid-tempo σύνθεση με τον James να είναι πιο κοντά στο spoken-word απο το rap και τον ήχο να δένει την αισθητική του beat με τα πλήκτρα, τα live όργανα και την ατμόσφαιρα της jazz. Είναι μόνο ένα δείγμα απο το πόσο η ιδιαίτερη χροιά του James αλλά και η ερμηνευτική του δεινότητα (μιας και είναι απόφοιτος του εξαιρετικού New School of Jazz της Νέας Υόρκης) δίνουν έναν smooth τόνο και ενδιαφέρον σε μια "μονότονη" μελωδική γραμμή. Το δεύτερο κομμάτι, το 'Touch', είναι πιο "παραδοσιακός Jose James, έχει έντονο back-beat, βασίζεται στη μελωδία, τα όργανα διατηρούν τις φυσικές τους χροιές και οι μουσικοί παίρνουν σόλο. Κάπως έτσι είναι "χωρισμένο" το 'Blackmagic': απο τη μια τα πιο παραδοσιακά κομμάτια, όπως το εντελώς smooth-jazz 'Promise in Love' με την φοβερή του μελωδία, οι μπαλάντες 'Love Conversation' και 'Beauty' ή το 'Save Your Love For Me' . Απο την άλλη τα πιο "μοντέρνα" όπως το καταπληκτικό 'Warrior' και το 'Made For Love' στα οποία ο Flying Lotus κάνει έκδηλη την παρουσία του.

Πώς όλα αυτά δένουν σαν σύνολο; Εξαιρετικά. Το 'Blackmagic' είναι σαφώς λιγότερο jazz απο το 'The Dreamer'. Μπορεί επίσης να μην εντυπωσιάζει απο την αρχή όσο το εκείνο, μιας και πλέον ξέρουμε τι να περιμένουμε. Είναι όμως απολαυστικό άκουσμα. Βασίζεται στις συνθέσεις και στα τραγούδια του και όχι στις παραγωγές που είναι της "μόδας" αλλά ξεφουσκώνουν απο την έλλειψη μουσικότητας. Αυτό είναι που το κάνει να μην κουράζει. Αντίθετα, το ακούω σχεδόν ασταμάτητα εδώ και μια εβδομάδα και δεν φαίνεται να σταματάω σύντομα.