Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

οι λίστες του 2008

Το κράτησα για τελευταία στιγμή αυτό το ποστ. Το ανέβαλλα συνέχεια γιατί ήθελα να έχω αρκετό χρόνο για να γράψω και 2-3 λόγια για κάθε δίσκο αντί να παραθέσω απλώς μια λίστα των 10 κυκλοφοριών που αγάπησα περισσότερο φέτος. 10 αφενός γιατί οι μεγαλύτερες λίστες βρίσκω οτι δεν έχουν και πολύ νόημα - χάνεται η ουσία σε τόση πληροφορία - και αφετέρου γιατί το 2008 (όπως και το '07 και νομίζω και το '06) ήταν χρονιά που επικεντρώθηκα περισσότερο στην εξερεύνηση παλιών μουσικών και λιγότερο στο να μείνω up-to-date. Γι' αυτό άλλωστε η χρήση της φράσης "κυκλοφορίες που αγάπησα περισσότερο" και όχι "υποκειμενικά καλύτερες κυκλοφορίες" ή ακόμα χειρότερα το γελοίο "αντικειμενικά καλύτερες κυκλοφορίες".

Ξεκινώντας, τα 10 φετινά κομμάτια που ξεχώρισα φέτος - επειδή σίγουρα είναι πολύ παραπάνω απο 10 αυτά που μου άρεσαν, προσπάθησα όσο το δυνατόν να μην είναι απο τους δίσκους της άλλης λίστας! Η σειρά δεν είναι ακριβώς αυστηρή, αν και εκφράζει μια σχετική προτίμηση.

  1. Jose James - Love
  2. Jazzanova - Look What You 're Doin' to Me
  3. Dillinger Four - A Jingle for the Product
  4. The Roots - Criminal
  5. Foreign Exchange - Take Off the Blues
  6. The Bug - Angry
  7. Q-Tip - Move
  8. Ηercules & Love Affair - Blind (Frankie Knuckles remix)
  9. Vampire Weekend - Cape Cod Kwassa Kwassa
  10. Fleet Foxes - White Winter Hymnal

Αγαπημένοι δίσκοι για το 2008:


10 - J.A.M. - Just a Maestro

Οι Ιάπωνες βάζουν τα γυαλιά στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Ή τουλάχιστον παίζουν ένα πολύ φρέσκο μείγμα σύγχρονης jazz με acid στοιχεία και πιασάρικα θέματα. Εδω το post που είχα κάνει όταν πρωτοάκουσα τον δίσκο.


9 - Jazzanova - Of All the Things

Το 'I Can See' παίζεται όλη την ώρα στο MTV, ο δίσκος είναι γεμάτος δυνατά κομμάτια, και οι Jazzanova περισσότερο soulful απο ποτέ! Προσωπική αδυναμία το 'Look What You 're Doin' to Me' με τη συμμετοχή του Phonte απο τους Foreign Exchange. Εδω το post που είχα κάνει τότε (πόσο έχω μετανοιώσει γι' αυτά που έγραφα για τον Q-Tip...).


8 - Erykah Badu - New Amerykah, Pt. 1

H μεγάλη κυρία της neo-soul (μαζί με την Jill Scott και την Lauryn Hill είναι η αγαπημένη μου σύγχρονη souful γυναικεία φωνή) επέστρεψε με ίσως τον καλύτερο δίσκο της απο το 'Baduizm' του 1997. Απο το p-funk του εναρκτήριου 'Amerykahn Promise' μέχρι το bonus track "Honey" (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν ήταν "κανονικό" μέρος του δίσκου αυτή η κομματάρα) ο δίσκος ρέει καταπληκτικά και ακούγεται όσο πιο σύγχρονος γίνεται. Respect.


7 - The Roots - Rising Down
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν απο τη λίστα τούτη οι Roots. Αν και έχουν βγάλει ίσως καλύτερους δίσκους στο παρελθόν, το 'Rising Down' το έλιωσα φέτος, με πρωτοστάτη το killer track 'Criminal'. Εδώ το - λιτότατο - post που είχα κάνει τότε.


6 - Flying Lotus - Los Angeles

Δεν νομίζω οτι για αυτόν τον δίσκο μπορώ να πω κάτι που δεν έχει γραφτεί ήδη. Απο τους ήχους του 2008 για μένα, πιο "τώρα" δεν γίνεται. Δεν ξέρω αν θα αντέξει στον χρόνο, αλλά αυτό το μείγμα ήχων που έχει φτιάξει ο ανιψιός της Alice Coltrane (ο οποίος μου φαίνεται οτι υπονοεί και συγγένεια με τον μεγάλο John, δυστυχώς η Alice ήταν "απλώς" γυναίκα του), είναι απο τους πιο ατμοσφαιρικούς και καταπληκτικούς στο σύνολό τους δίσκους της χρονιάς.


5 - TV On the Radio - Dear Science

Η μπάντα που με έκανε να ξανακούσω indie - είναι τυχαίο ότι μόνο ένας απο τους TV On the Radio είναι λευκός άραγε (μισοαστεία-μισοσοβαρά αυτό!); Νομίζω οτι δεν έκατσε καλά στα αυτιά όλων αυτός ο δίσκος, αλλά όσοι μπήκαν στο κλίμα του μιλάνε (μιλάμε) με τα καλύτερα λόγια!


4 - Foreign Exchange - Leave it all Behind

Ο καλύτερος 'late-night' δίσκος που άκουσα φέτος. Οι συνθέσεις των Foreign Exchange μου κράτησαν παρέα πάμπολλα βράδια. Προσπαθώ να βρω λόγια να περιγράψω την ατμόσφαιρά του - μελαγχολική, ερωτική, γλυκόπικρη, αισιόδοξη - αλλά δεν μου αρέσουν. Τα συναισθήματα που μου βγάζει ο δίσκος μου έχουν καρφωθεί και νομίζω οτι θα τον ακούω για πολύ καιρό ακόμα. Εδώ το post που είχα κάνει τότε (πόσο έχω μετανοιώσει γι' αυτά που έγραφα για τον Q-Tip...).


3 - Dillinger Four - C I V I L W A R

Αυτόν τον δίσκο τον έλιωσα απο όταν τον πρωτοάκουσα. Μόνο την τελευταία βδομάδα ηρέμησα κάπως, αλλά σύντομα θα ξαναμπεί στη playlist! Τέλειο pop-punk για όλες τις ώρες της ημέρας (σαν διαφήμιση ακούγομαι), τέλεια κομμάτια συν το ότι μου είχε λείψει ένας τέτοιος δίσκος. In D4 we trust. Εδώ το πρώτο μου ποστ.


2 - Q-Tip - The Renaissance

Απο πόσα κύματα πέρασε αυτός ο δίσκος μέχρι να αποφασίσω πόσο μα πόσο μου αρέσει! Απο τον ενθουσιασμό των πρώτων leaks - του produced-by-Dilla 'Move' και του a-tribe-called-questικού 'Gettin' Up' στην απογοήτευση που ακολούθησε την πρώτη ακρόαση όλου του δίσκου. Αρχικά εκτίμησα οτι απλά οι προσδοκίες μου ήταν πολύ υψηλές, κάτι τα τόσα χρόνια που είχε να βγάλει δίσκο, κάτι η θητεία του στους τεράστιους A Tribe Called Quest, κάτι τα καταπληκτικά πρώτα singles - πώς θα γινόταν να φανεί αντάξιος αυτών; Ευτυχώς επέμεινα (κάπου εδώ ένα thanks στον oksikemia απο το seagazing που με τον ενθουσιασμό του με πίεζε να ξανακούσω τον δίσκο). Ο δίσκος είναι φανταστικός και δεν δέχομαι κουβέντα για αυτό πλέον, αυτές τις μέρες τον ακούω συνεχώς με το νέο κόλλημα να είναι το 'Life is Better' στο οποίο συμμετέχει η Norah Jones. Χμ, είναι μήπως αυτό το καλύτερο κομμάτι του δίσκου; Το αρχικό ποστ δεν το βάζω link, έλεγε αηδίες!!


1 - Jose James - The Dreamer

Οριακά διάλεξα αυτόν τον δίσκο αντί για τον Q-Tip, ίσως επειδή μου ανανέωσε την πίστη οτι η jazz μπορεί να είναι σύγχρονη, φρέσκια και άμεση ακόμα και στους αμύητους όσο κάθε είδος μουσικής. Απο το εναρκτήριο 'Love' όπου η καταπληκτική φωνή του James και το breakbeat των drums μου φέρνει ανατριχίλες (sic), το 'Desire' (κυκλοφορεί και ένα ωραίο remix του Moodyman) όλος ο δίσκος είναι φανταστικός. Δεν ξεχνάω και τη διασκευή στο 'Park Bench People' των Freestyle Fellowship (πόσο μπροστά ήταν αυτοί οι τύποι) αλλά και κανένα απο τα υπόλοιπα 8 κομμάτια του δίσκου. Άλλωστε (και) με τις συμμετοχές του στους δίσκους των Jazzanova και των J.A.M. για μένα ο Jose James είναι η φωνή του 2008 και περιμένω πολλά απο αυτόν! Εδω αυτά που έγραφα τότε - δεν αλλάζω ούτε γραμμή!


Καλή χρονιά - καλά κουράγια!!

7 σχόλια:

  1. ωραιοτατη καταμαυρη λιστα! λοιπον, εχουμε και λεμε. το νεο ετος θα ακουμε και νεο σοουλ, διαβαζω τωρα στο muzine για την tru thoughts και μολις ανακαλυωα μια παραλειψη στη λιστα μου. kyli auldist! φωναρααααααα! ποιος q-tip;; glasvegas ρεεεεεεεεε! αντε και του χρονου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ντρέπομαι γι αυτό που θα πω αλλά δεν τον άκουσα... :/
    so much music so little time :)

    και του χρόνου bro, παω να κάνω comment στις δικές σου λιστες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νομιζω οτι θα σε ενδιαφερει.

    check..

    http://musicalschizophrenia.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. για τους TV ON THE RADIO εχεις απολυτα δικιο, ειναι υπεροχος ο δισκος τους, απλα εχοντας "λιωσει" το Return To Cookie Mountain νομισα πως θα ηταν μια απλη συνεχεια.
    για τον Flying Lotus μονο που λες οτι ειναι ανηψιος της Alice Coltrane θα κατσω να τον ακουσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγω ανάποδα, ποτέ ως τώρα δεν είχα ακούσει τόσο TV On the Radio, αλλά με αφορμή το Dear Science θέλω να ακούσω τους προηγούμενους δίσκους προσεκτικότερα (ειδικά το Cookie Mountain)!

    ναι τσέκαρε τον Flying Lotus, αξίζει τον κόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή