- Στο Σούνιο για δυο βράδια, έστω κι έτσι είναι ωραίο να ξεγελάς τον εαυτό σου οτι ξεφεύγεις απ' την πόλη - κι ας είναι τόσο κοντά που σχεδόν την ακούς.
- Καίγομαι με την κομματάρα των Κόρε. Ύδρο. 'Χωρίς επίκληση', το ακούω ξανά και ξανά. Απόλυτη απογείωση όταν ο ρυθμός γίνεται ζεϊμπέκικο.
- Μα πόσο δυνατός είναι ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου. Κάτι τέτοιες φορές που σκάει "απ' το πουθενά" το συνειδητοποιείς - κι όχι οταν ακούς τα άπειρα σκουπίδια-"ζεϊμπέκικα" που παίζουν τα FM.
- Ίσως αυτά τα σκουπίδια είναι ένας λόγος που μια ολόκληρη γενιά έφτυνε (φτύναμε) την ελληνική μουσική.
- Και τον ελληνικό στίχο...
- ...του οποίου η επιστροφή κρίνεται επιτατική. Ελπίζω να βρω λίγο χρόνο να γράψω τις σκέψεις μου πάνω σε αυτό το θέμα - με τυρρανάει τελευταία.
- Οι Κόρε. Ύδρο. παίζουν στο Gagarin τον Μάιο. Στις 14. Ήδη έχουμε κανονίσει με τα παιδιά απ' το seagazing να δώσουμε το παρών. Ανυπομονώ.
- Ακούω ελληνική μουσική και νιώθω όπως όταν ανακάλυπτα τη jazz - άσχετος, χαμένος σε έναν ωκεανό απο διαμάντια που περιμένουν να τα ανακαλύψω - και που με αγγίζουν όσο βαθιά δεν με αγγίζει καμία μουσική.
- Και κάπως έτσι κολλάω με τραγούδια όπως το 'Δε λες κουβέντα'. Το κομμάτι μου το έμαθε φίλος με το ίδιο μικρή επαφή με την ελληνική μουσική με εμένα. Και φυσικά όταν το έβαλα σε γονείς και φίλους σχετικούς κατάλαβα πόσο γνωστό είναι.
- Όσο για μένα το 'So What' του Miles.
- Κάτι δεν πάει καλά.
- Ετοιμάζομαι να αγοράσω μπουζούκι. Τρίχορδο. Δεν κάνω καμία πλάκα.
Η φωτογραφία απο δω
Το ραδιόφωνο μας άφησε πολλές πληγές, είναι αλήθεια αυτό, αλλά ο ελληνικός στίχος θα επιστρέψει, είμαι σίγουρος γι' αυτό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κάνουμε απόβαση στο Gagarin!
α) με τους κόρε ύδρο δεν τα πάω καλά. ενώ ο στίχος τους είναι πολύ δυνατός, έχω ενστάσεις για την αισθητική τους. αλλά οκ, γούστα είναι αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήβ) μαζί σου κι εγώ όσον αφορά τον ελληνικό στίχο. για να δούμε, θα βρει η γενιά μας τον ιδανικό εκφραστή της; εγώ έχω κάποιον υπόψη μου, αλλά προς το παρόν τα λόγια του τα κρατάει μακριά από τη μουσική του...
γ) όσο και να μην άκουσες ελληνική μουσική από επιλογή, υποθέτω οτι η παιδική σου ηλικία έχει μπόλικα ζεϊμπέκικα τυπωμένα. είναι βιωματικός αυτός ο ήχος, είτε μας αρέσει είτε όχι. απ' οτι φαίνεται μας αρέσει πάντως :)
δ) παίξε νίκο / το μπουζούκι / επειγόντως :P
@inverted_a: πρέπει να επιστρέψει, ελπίζω η γενιά μας (ή η επόμενη, το πολύ) να έχει την απαραίτητη παιδεία να το κάνει - δεν είναι απλό πράγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@spiral:
α) στην αρχή δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα ούτε εμένα - αλλά με περισσότερα ακούσματα εκτίμησα την αισθητική τους και την ιδιαιτερότητά τους. το ότι ακούς ένα κομμάτι τους και είσαι σίγουρος οτι είναι δικό τους είναι μεγάλο κατόρθωμα!
β) εγω δυστυχώς δεν έχω κανέναν υπόψη μου, αλλά δεν έχω ψαχτεί και αρκετά. θέλω να πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου.
γ) ε, εννοείται οτι είναι βίωμα η ελληνική μουσική. απλώς τα πολλά "βαριά" λαϊκά οι γονείς μου τα άκουγαν προτού γεννηθώ ή όταν ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι ποιά ήταν - οπότε μεγάλωσα με μια δίαιτα Σαββόπουλου (κυρίως), Άκη Πάνου, Τσιτσάνη, Άσιμου, Πορτοκάλογλου και Μάλαμα κάποια χρόνια μετά. ε και όταν μεγάλωσα περισσότερο απλώς άκουγα τα ξενόφερτα (:P) και "έφτυνα" τα ελληνικά - άλλωστε είχα και πολλά ξένα ακούσματα απο μικρός και πάλι λόγω γονιών (Dylan, Stones, Beatles, Zappa και πάει λέγοντας). ο ελληνικός ήχος με χτυπάει τρομερά όμως - στο ποστ μου για τον βραχνό προφήτη κάπως προσπάθησα να το συνοψίσω...
δ) με καίει να μάθω τους δρόμους και τους ρυθμούς της ελληνικής μουσικής - το μπουζούκι είναι το καλύτερο μέσο (αν και γίνεται και με την κιθάρα φυσικά!)