μετακομίσαμε!

Ελάτε στο καινούργιο μας σπίτι: http://sounds-of-the-mezzanine.tumblr.com/

Ξημέρωμα στο υπόγειο

Το ωραιότερο κομμάτι του δίσκου έχει και βίντεοκλιπ.

a - changin' (the mezzanine hours they are)

  

                                           

 Kοσμοϊστορικές αλλαγές συμβαίνουν κάθε μέρα. Aπλώς πρέπει να είναι κανείς ενήμερος και αποφασισμένος. Έτσι λοιπόν, η εκπομπή που  διαμόρφωσε τη μουσική αισθητική γενεών και γενεών ακροατών αλλάζει μέρα και ώρα. Αρχής γενομένης από σήμερα, τα mezzanine sessions θα μεταδίδονται κάθε Σάββατο, 14:00 - 16:00, στη διαδικτυακή συχνότητα του poplie web radio. You've been warned...

a room with a view - addiction of duplicities [1999]

Τα παλιά παλιά χρόνια, όταν ήμουν πιτσιρικάς και το μόνο είδος μουσικής που με ενδιέφερε να ψάξω ήταν το punk, είχα ένα (ακόμα) κόλλημα: σνόμπαρα τις μπάντες που δεν ήταν απο τις ΗΠΑ ή απο την Αγγλία. Μπορεί οι φίλοι μου να έπιναν τις μπίρες τους στο όνομα των Satanic Surfers και των No Fun At All, αλλά στο δικό μου κεφάλι μια σουηδική μπάντα με ήχο που δημιουργήθηκε στην Καλιφόρνια δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα φτηνό αντίγραφο των NOFX, των Lagwagon και των No Use For A Name. Εντάξει, για τους Refused έκανα μια εξαίρεση, αλλά κι αυτοί ήταν πολύ hardcore για τα τότε γούστα μου.

Τα επόμενα χρόνια δεν άλλαξαν και πολλά στη νοοτροπία μου. Η μόδα με το σουηδικο γκαραζ ας πούμε πέρασε και δεν ακούμπησε και λίγο μετά που άρχισα να ψάχνομαι με την jazz πολύ δύσκολα έδινα σημασία σε μουσικούς της απο δω μεριάς του Ατλαντικού. Κάθε μπάντα ή μουσικός που θα άξιζε της προσοχής μου έπρεπε να ζει κάπου κοντά στην κοιτίδα του εκάστοτε ήχου.

Δεν ήταν απολύτως λάθος το σκεπτικό μου. Ακόμα πιστεύω πολύ στη δύναμη της κουλτούρας κάθε τόπου, αλλά έμαθα να διαχωρίζω την παραδοσιακή μουσική απ' την ποπ. Άλλωστε αν τα αγγλάκια στα 60s σκεφτόντουσαν όπως (και όσο) εγώ και δεν αντέγραφαν τους bluesmen της Αμερικής, αντίο british invasion, αντίο Rolling Stones, Who, Led Zeppelin, αντίο μουσική όπως σε γνωρίσαμε.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί αν πριν 7-8 χρόνια μου μιλούσαν για μια post-hardcore μπάντα απο Ισπανία θα έσκαγα στα γέλια, θα έκανα κάποιο αστειάκι στο στυλ του οτι όλοι οι Ισπανοί είναι χίπηδες και χίπηδες αποκλείεται να παίζουν post-hardcore και μετά θα έβαζα να ακούσω οποιαδήποτε μπάντα απο την Washington.

Να λοιπόν ένα απ' τα καλά του να γίνεσαι πιο φλώρος όσο μεγαλώνεις: δεν σνόμπαρα τους A Room With A View. Οι οποίοι βέβαια δεν είναι ακριβώς post-hardcore - ας πούμε έχουν αρκετά στοιχεία που παλιά θα τα λέγαμε post-rock και θα εννοούσαμε τους Slint και όχι τους Sigur Ros. Βάλε και μερικά σημεία που ψαρωτικά κολλάει η ταμπέλα του math rock και έχεις έναν απ' τους πιο γαμάτους δίσκους που έπεσαν στα χέρια μου τελευταία.

Οπότε αν βρείτε και κανέναν άλλο ισπανό που δεν είναι χίπης ενημερώστε...

nude beach - nude beach [2010]

Πάλι έμπλεξα με κιθάρες. Λογικό κι αναμενόμενο ήταν βέβαια, πόση post-dubstep και bass music αναζήτηση να αντέξει κανείς χωρίς να κάνει ένα διάλειμμα για σωστό, αυθεντικό, αρχιδάτο κιθαριστικό θόρυβο;

Το μόνο κακό είναι ότι είναι εύκολο να χαωθείς ψάχνοντας ωραίες r'n'r μπάντες τις οποίες, ιδανικά, δεν ξέρει ούτε η μάνα τους. Όπου υπάρχει πρόσβαση σε κιθάρες, ενισχυτές και MRR θα υπάρχουν και τύποι που παίζουν r'n'r. Το πρόβλημα μεγαλώνει όταν σκεφτείς ότι εδώ δεν είναι μέταλ, δεν θα αποκλείσεις μια μπάντα επειδή δεν έχει καλή παραγωγή, ο τραγουδιστής δεν πατάει καλά τις ψηλές και ο κιθαρίστας δεν παίζει σε 6000bpm το Flight of the Bumblebee. Για την ακρίβεια, αν βρεις κάποια μπάντα που τα κάνει αυτά ξέρεις οτι είναι για πέταμα.

Πάντα βέβαια υπάρχει και η παγίδα του να εγκλωβιστείς στην καύλα της ανακάλυψης μιας μπάντας και να τη γουστάρεις όχι τόσο για τη μουσική της αλλά για τη φάση, τα diy ethics, το ότι παίζουν λάιβ μόνο σε υπόγεια και οτι είναι κολλητοί των Men. Κι αν είναι power trio, ξέρουν πέντε πράγματα για τη power pop και έχουν συμμετάσχει διασκευάζοντας Alex Chilton σε κάποια θορυβώδη συλλογή για τη σκηνή της Νέας Υόρκης, εκεί όλες οι αντιστάσεις κάμπτονται.

Η πλάκα είναι πως σίγουρα έχουν πει στον τραγουδιστή άπειρες φορές οτι μοιάζει με τον Dylan και το έχει πιστέψει, σε φάση ούτε καταλαβαίνεις τι διάολο αρθρώνει, ούτε γιατί φοράει αυτά τα πουκάμισα που νόμιζες οτι είχαν απαγορευτεί απο την αστυνομία της μόδας. Από την άλλη μπορεί αυτά τα πουκάμισα να είναι η δύναμή του. Για την ακρίβεια να μην είναι πληθυντικός, "πουκάμισα", αλλά ένα πουκάμισο που του το χάρισε ο ίδιος ο Bob, ξενερωμένος που η νέα γενιά γράφει όλο μαλακίες. Και να σου η δισκάρα έτοιμη (και τσαμπέ). Γαμάτο θα ήταν αυτό.

green onion's jazz special #2

Κι αφού ο Winton Tostello κατέβηκε ως την Κρήτη για να μαζέψει ελιές (true story), βρήκα την ευκαιρία για άλλο ένα jazz special. Enjoy!

τα ίδια

Ένας από τους λόγους για τους οποίους χαίρομαι που αποφάσισα να σταματήσω να στήνω τα κείμενά μου γύρω από καινούργιους δίσκους, είναι οτι μερικές φορές δεν έχω όρεξη να ψάξω καινούργια μουσική. Σοκαριστικό, ε; Κι όμως, συμβαίνει και στους καλύτερους - κι εγώ δεν είμαι καν ένας απ' αυτούς.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι δεν ακούω μουσική - προφανώς. Απλά για λίγες μέρες το κεφάλι μου χρειάζεται να ηρεμήσει απ' τον ψυχαναγκασμό που υποχρεώνει τα αυτιά μου να υποφέρουν δίσκους που προτείνουν μπλογκ, σάιτ και φίλοι απο δω κι απο κει, μπας και πετύχω κάτι που αξίζει. Κάπου εδώ θα μπορούσα να γράψω διάφορες σκέψεις σε σχέση με τις λίστες τις περασμένης χρονιάς και την παρατήρηση οτι οι περισσότερες μοιάζουν να ανακυκλώνουν την ίδια πηγή 50 δίσκων, αλλάζοντας την κατάταξη. Δεν μπορώ να δεχτώ οτι δεν βγήκε άλλη αξιόλογη μουσική πέρυσι, μάλλον δεν είμαστε όσο "ανεξάρτητοι" νομίζουμε. Αλλά αυτές τις σκέψεις τις κρατάω (μάλλον) για μελλοντικό πόστ.

Τι ακούω λοιπόν αυτές τις μέρες που η μουσική είναι στο υπόβαθρο; Συνήθως με το που ξυπνάω έχω όρεξη για κάτι που θα με ταρακουνήσει - κι αυτόν τον ρόλο εκπληρώνει ο Albert Ayler, αυτός ο χαρισματικός σαξοφωνίστας που ως την αυτοκτονία (;) του στα 34 του χρόνια πρόλαβε με τους πειραματισμούς του να επηρεάσει ως και τον (μεγαλύτερό του) John Coltrane. Το Spiritual Unity σου καίει λίγο το κεφάλι, αλλά κάνει καλό. Το live Stockholm, Berlin 1966 που κυκλοφόρησε πέρυσι είναι κάπως πιο ξεκούραστο και φανερώνει τις επιρροές του Ayler απο τη μουσική των marching bands. Με αφορμή αυτόν τον ήχο, γράφτηκε η πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση οτι ο Ayler εξερεύνησε τις προ-Louis Armstrong ρίζες τις jazz.

Κι επειδή περνάω φάση κουλτούρας - τύπου δεν βλέπω ταινία που δεν θα με κάνει να αναρωτηθώ για τα βαθύτερα μυστικά της ύπαρξης, απο Ταρκόφσκι και πάνω δηλαδή - χρειάζομαι μουσική που να λειτουργεί ως ατμόσφαιρα  για την ώρα που διαβάζω. Λογοτεχνία, ναι. Είμαι αυτός ο τύπος που όταν θέλει να το παίξει ψαγμένος στη συζήτηση πετάει - με απόλυτα φυσικό ύφος - στη συζήτηση οτι διαβάζει το Infinite Jest, "ξέρεις μωρέ, αυτού του Αμερικάνου που είχε πάρει αυτό το βραβείο που δίνουν μόνο στις διάνοιες και στο τέλος αυτοκτόνησε". Παραλείπω βέβαια (α) οτι το γαμημένο το παλεύω τέσσερις μήνες και δεν λέει να τελειώσει και (β) οτι ποιός χέστηκε τι διαβάζω, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιώ βιβλία για να το παίξω μάγκας. Κοινώς, την επόμενη φορά που θα με πετύχετε να λέω κάτι τέτοιο ρίχτε μου μια σφαλιάρα να σοβαρευτώ.

Στο θέμα μας, γιατί μου βγαίνει μακρινάρι το κείμενο. Λοιπόν, ναι, αυτές τις μέρες όταν διαβάζω το γαμάτο βιβλίο μου ακούω είτε Το Χαμόγελο της Τζοκόντας (σαν να λέω οτι το Rubber Soul είναι γαμάτος δίσκος, duh) είτε - drum roll - Chopin (και ουχί "Σοπέν"). Συγκεκριμένα ένα δίσκο που είναι το 6ο μέρος της Complete Collection έργων του Chopin και περιέχει λέει Preludes, Scherzos, Impromptus & Rondos. Σόλο πιάνο. Τα περισσότερα εκτελέσεις της Martha Argerich. Γνωρίζω πως η κουβέντα για τον Chopin μπορεί να εξελιχθεί σε δηθενιά και ποζεριλίκι δίχως αύριο, αλλά - μεταξύ μας τώρα - λίγα πράγματα έχω ακούσει στη ζωή μου που μπορούν να συγκριθούν με τη δουλειά του Πολωνού. Ρωτήστε και τον Thom Yorke που άκουσε το Prelude in E Minor (Suffocation) και μετά έκατσε και έγραψε το Exit Music (for a film).

Όλα αυτά τα ωραία βέβαια μέχρι να με πιάσουν τα νεύρα μου και να βάλω τσίτα τον δίσκο των Hawks & Doves για να ματώσουν τα αυτιά μου και να ηρεμήσω. Σαν και τώρα, καλή ώρα.

the mezzanine sessions #15

Η μουσική θεματολογία της πρώτης εκπομπής της χρονιάς είχε ως αφορμή ένα garage-soul κομμάτι. Με αφορμή αυτό επιλέξαμε τραγούδια τα οποία μας ήρθαν συνειρμικά ή θεματικά. Enjoy!

the mezzanine sessions #14

Η τελευταία εκπομπή της χρονιάς που φεύγει! Καλή χρονιά, άνθρωποι!

η σούμα

Ακούγοντας το Old Friends των Pygmy Lush, ένα μόνο απ' τα άλμπουμ που είχα αγνοήσει μέσα στη χρονιά - η πρώτη θέση που έλαβε στη λίστα του elementary revolt με έκανε να ασχοληθώ μαζί του - σημειώνω τη συνολική λίστα των αγαπημένων μου δίσκων για το 2011, καθώς και αυτή των αγαπημένων μου τραγουδιών.


Δίσκοι

01. Zomby - Dedication [4AD]
02. Touché Amoré - Parting The Sea Between Brightness And Me [Deathwish Inc.]
03. The Field - Looping State Of Mind [Kompakt]
04. Mind Spiders - Mind Spiders [Dirtnap Records]
05. The Men - Leave Home [Sacred Bones Records]
06. Modeselektor - Monkeytown [Monkeytown Records]
07. Machinedrum - Room(s) [Planet Mu]
08. The Weeknd - House Of Balloons [self released]
09. Gil Scott-Heron and Jamie xx - We're New Here [Young Turks]
10. The Go! Team - Rolling Blackouts [Memphis Industries]
11. Sepalcure - Sepalcure [Hotflush Recordings]
12. Craft Spells - Idle Labor [Captured Tracks]
13. Night Birds - The Other Side Of Darkness [Grave Mistake Records]
14. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus [Slovenly Recordings]
15. Shabazz Palaces - Black Up [Sub Pop Records]
16. Wu Lyf - Go Tell Fire To The Mountain [LYF Recordings]
17. Peaking Lights - 936 [Not Not Fun Records]
18. Social Distortion - Hard Times and Nursery Rhymes [Epitaph Records]
19. Rustie - Glass Swords [Warp Records]
20. Planet of Zeus - Macho Libre [B-Otherside]


Τραγούδια

01. Burial vs. Massive Attack - Four Walls
02. Zomby - A Devil Lay Here
03. Blawan - Getting Me Down
04. Gil Scott-Heron and Jamie xx - I'll Take Care Of You
05. Modeselektor feat. Thom Yorke - Shipwreck
06. The Weeknd - Wicked Games
07. Burial - Street Halo
08. Mind Spiders - Read Your Mind
09. Mosca - Bax
10. Joe Goddard feat. Valentina - Gabriel
11. Andrés - Be Free Baby
12. Floating Points - Marilyn
13. Jamie xx - Far Nearer
14. James Blake - Limit to Your Love
15. Touché Amoré - Method Act
16. Acid Baby Jesus - I’m a Baby
17. Peaking Lights - Hey Sparrow
18. Wu Lyf - L Y F
19. Four Tet - Locked
20. Teams vs. Star Slinger - Punch Drunk Love

...και του χρόνου

οι δίσκοι του 2011 - #1

Zomby
Dedication
4AD
Ιούλιος 2011


Γειά.








Σε προηγούμενα επεισόδια
02. Touché Amoré - Parting The Sea Between Brightness And Me [Deathwish Inc.]
03. The Field - Looping State Of Mind [Kompakt]
04. Mind Spiders - Mind Spiders [Dirtnap Records]
05. The Men - Leave Home [Sacred Bones Records]
06. Modeselektor - Monkeytown [Monkeytown Records]
07. Machinedrum - Room(s) [Planet Mu]
08. The Weeknd - House Of Balloons [self released]
09. Gil Scott-Heron and Jamie xx - We're New Here [Young Turks]
10. The Go! Team - Rolling Blackouts [Memphis Industries]
11. Sepalcure - Sepalcure [Hotflush Recordings]
12. Craft Spells - Idle Labor [Captured Tracks]
13. Night Birds - The Other Side Of Darkness [Grave Mistake Records]
14. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus [Slovenly Recordings]
15. Shabazz Palaces - Black Up [Sub Pop Records]
16. Wu Lyf - Go Tell Fire To The Mountain [LYF Recordings]
17. Peaking Lights - 936 [Not Not Fun Records]
18. Social Distortion - Hard Times and Nursery Rhymes [Epitaph Records]
19. Rustie - Glass Swords [Warp Records]
20. Planet of Zeus - Macho Libre [B-Otherside]

οι δίσκοι του 2011 - #2

Touché Amoré
Parting The Sea Between Brightness And Me
Deathwish Inc.
Ιούνιος 2011

Ενέργεια.








Σε προηγούμενα επεισόδια
03. The Field - Looping State Of Mind [Kompakt]
04. Mind Spiders - Mind Spiders [Dirtnap Records]
05. The Men - Leave Home [Sacred Bones Records]
06. Modeselektor - Monkeytown [Monkeytown Records]
07. Machinedrum - Room(s) [Planet Mu]
08. The Weeknd - House Of Balloons [self released]
09. Gil Scott-Heron and Jamie xx - We're New Here [Young Turks]
10. The Go! Team - Rolling Blackouts [Memphis Industries]
11. Sepalcure - Sepalcure [Hotflush Recordings]
12. Craft Spells - Idle Labor [Captured Tracks]
13. Night Birds - The Other Side Of Darkness [Grave Mistake Records]
14. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus [Slovenly Recordings]
15. Shabazz Palaces - Black Up [Sub Pop Records]
16. Wu Lyf - Go Tell Fire To The Mountain [LYF Recordings]
17. Peaking Lights - 936 [Not Not Fun Records]
18. Social Distortion - Hard Times and Nursery Rhymes [Epitaph Records]
19. Rustie - Glass Swords [Warp Records]
20. Planet of Zeus - Macho Libre [B-Otherside]

οι δίσκοι του 2011 - #3

The Field
Looping State Of Mind
Kompakt
Οκτώβριος 2011

Ξημέρωμα.








Σε προηγούμενα επεισόδια
04. Mind Spiders - Mind Spiders [Dirtnap Records]
05. The Men - Leave Home [Sacred Bones Records]
06. Modeselektor - Monkeytown [Monkeytown Records]
07. Machinedrum - Room(s) [Planet Mu]
08. The Weeknd - House Of Balloons [self released]
09. Gil Scott-Heron and Jamie xx - We're New Here [Young Turks]
10. The Go! Team - Rolling Blackouts [Memphis Industries]
11. Sepalcure - Sepalcure [Hotflush Recordings]
12. Craft Spells - Idle Labor [Captured Tracks]
13. Night Birds - The Other Side Of Darkness [Grave Mistake Records]
14. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus [Slovenly Recordings]
15. Shabazz Palaces - Black Up [Sub Pop Records]
16. Wu Lyf - Go Tell Fire To The Mountain [LYF Recordings]
17. Peaking Lights - 936 [Not Not Fun Records]
18. Social Distortion - Hard Times and Nursery Rhymes [Epitaph Records]
19. Rustie - Glass Swords [Warp Records]
20. Planet of Zeus - Macho Libre [B-Otherside]

οι δίσκοι του 2011 - #4

Mind Spiders
Mind Spiders
Dirtnap Records
Φεβρουάριος 2011


Αλητεία.








Σε προηγούμενα επεισόδια
05. The Men - Leave Home [Sacred Bones Records]
06. Modeselektor - Monkeytown [Monkeytown Records]
07. Machinedrum - Room(s) [Planet Mu]
08. The Weeknd - House Of Balloons [self released]
09. Gil Scott-Heron and Jamie xx - We're New Here [Young Turks]
10. The Go! Team - Rolling Blackouts [Memphis Industries]
11. Sepalcure - Sepalcure [Hotflush Recordings]
12. Craft Spells - Idle Labor [Captured Tracks]
13. Night Birds - The Other Side Of Darkness [Grave Mistake Records]
14. Acid Baby Jesus - Acid Baby Jesus [Slovenly Recordings]
15. Shabazz Palaces - Black Up [Sub Pop Records]
16. Wu Lyf - Go Tell Fire To The Mountain [LYF Recordings]
17. Peaking Lights - 936 [Not Not Fun Records]
18. Social Distortion - Hard Times and Nursery Rhymes [Epitaph Records]
19. Rustie - Glass Swords [Warp Records]
20. Planet of Zeus - Macho Libre [B-Otherside]

winton's 2011 picks, pt.2

Ένα από τα πιο out there βιντεοκλίπ των τελευταίων – τουλάχιστον; - χρόνων, η διαστημική περιπλάνηση του Mmhmm (από το Cosmogramma του Flying Lotus), υπήρξε για τους περισσότερους από εμάς η γνωριμία με τον τύπο με την φτέρινη περικεφαλαία που τραγουδάει και παίζει μπάσο, τον Thundercat (Stephen Burner). Aν παρακολουθούσαμε τη hardcore σκηνή των ΗΠΑ θα τον γνωρίζαμε και ως τον μπασίστα των Suicidal Tendencies ή αν ήμαστε ακόρεστοι συλλέκτες πηροφοριών (όχι ότι δεν είμαστε ακριβώς) κάπου θα τον πετυχαίναμε στα credits δίσκων του Snoop Dogg, της Erykah Badu και άλλων.

Mέλος της ευρύτερης παρέας της Brainfeeder του Flying Lotus και κάτοικος του Los Angeles, τη χρονιά που μας πέρασε ο Thundercat μας έδωσε τον πρώτο του δίσκο, το Golden Age of Apocalypse, ένα ιδιοσυγκρασιακό ταξίδι ρετροφουτουριστικής υπερκοσμικής soul που δανείζεται τόσο από την κληρονομιά της jazz fusion του ’70 (διασκευή σε George Duke, περίεργοι ρυθμοί, εκτελεστική δεινότητα του Thundercat στο μπάσο, ΑRP και λοιπά αναλογικά σύνθια, η μινιμαλιστική ψυχεδελική soul του Shuggie Otis) όσο και από τις μουσικές κατευθύνσεις των καιρών μας (η cosmic beat σκηνή του LA, τo ρυθμολογικό εργαστήρι των Tortoise, το καλειδοσκοπικό χαρμάνι των Mouse on Mars στο Audoticaker).

Παρά τις ποικίλες αναφορές, τις εναλλαγές σε tempo και διάθεση καθώς και κάποια κομμάτια που μένουν συνθετικά στο επίπεδο του τζαμαρίσματος ( Ιt Really Doesn’t Matter To Me, Jamboree) ο δίσκος στέκεται πάρα πολύ καλά ως σύνολο και σε αυτό σίγουρα έχει βάλει το χεράκι του ο Lotus που επιμελήθηκε της παραγωγής.

Τα πρωτόλεια αν και διακριτικά, φαλτσέτο φωνητικά του ίδιου του Thundercat είναι συστατικό μερικών από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου όπως το Daylight, μια κυριακάτικη 80’s spacey new wave αυτοκινητάδα, και το For Love I Come, σύνθεση του George Duke, που από χαμηλότονη ψυχεδελική soul μεταμορφώνεται σε ελαστική jazz funk. Ανάλογες εναλλαγές έχει και το instrumental Golden Boy, όπου το επίκεντρο είναι στο διάλογο μεταξύ τυμπάνων και μπάσου. Τέλος, το αγαπημένο μου Βoat Cruise, μια γαλαξιακή κρουαζιέρα όπου το ρετρό drum machine φαντάζει σαν τον ταλαιπωρημένο κινητήρα του διαστημοπλοίου, οι πολύπλοκες φράσεις το μπάσου σαν την διαδαλώδη πορεία μας σ’ένα δάσος μετεωριτών, τα arp strings σαν τη θέα ενός μακρινού γαλαξία που εμφανίζεται και χάνεται.

Μellow out!